Mijn verhaal

 

8 juni 2021

9 uur 's ochtends lekker op de fiets naar de verloskundige, ik mag eindelijk weer voor een controle met 16,2 weken. Ik voel me weer goed, niet meer zo misselijk, ik zei nog,' het ergste hebben we gehad'. Alles besproken bij de verloskundige aan tafel en dan is het eindelijk tijd om het hartje te gaan beluisteren. Dat blijkt even zoeken te zijn, heel veel bijgeluiden, maar de verloskundige geeft niet op en gaat door met zoeken, 'het kan ook aan de placenta liggen die vooraan ligt', zegt ze nog. 'Heb je het kindje al gevoeld?' vraagt ze. Maar ik geef aan het niet zeker te weten. 'Dat zou ook nog wat vroeg kunnen zijn', zegt ze. Geen reden tot paniek. Op deze locatie is geen echo apparaat aanwezig dus daarvoor moet ik naar een andere plek. Maar aangezien ik nog moet werken en ook geen auto heb om er naartoe te kunnen, besluiten we het in de avond te doen, als laatste in de dienst van de echoscopiste, dan kan Joey ook mee.

Terug naar huis fietsend laat ik wel een paar tranen, maar besluit me sterk te houden en positief te blijven denken. Want ik moet ook vaart maken, aangezien alles wat langer heeft geduurd dan verwacht en m'n klant dalijk al op de stoep staat. Gedurende de dag er met de klanten over gehad en die lijken het vreemd te vinden dat ik nog aan het werk ben. Ik hou goede hoop.

M'n moeder blijft bij Ilja en Joey en ik vertrekken voor de echo, in de wachtruimte dagdromen we nog een beetje over als het misschien allemaal gewoon goed is of we dan het geslacht te weten kunnen komen. We groeten de mensen vóór ons en uiteindelijk mogen wij naar binnen. Ik mag gaan liggen en het moment dat het apparaat op m'n buik gezet word en het beeld verscherpt, zien we het eigenlijk al meteen, geen kloppend iets. 'Oooh, wat vreselijk' zegt de echoscopiste, ze is oprecht ontdaan. 'Ik moet jullie helaas teleurstellen, Oh, en wat zou ik graag nu een knuffel willen geven', wat natuurlijk door de corona tijd niet mocht. Ik laat m'n tranen gaan, maar denk alleen maar ik wil weg. Ze laat nog zien dat het kindje ook al wat is ingezakt. Maar meer krijg ik niet mee....